طبقهبندی اسناد اداری، به فرایند سازماندهی، دستهبندی و سطحبندی اسناد بر اساس محتوای آنها، میزان اهمیت، محرمانگی، یا دوره نگهداریشان گفته میشود و یادگیری و آموزش نحوه طبقه بندی اسناد اداری امری حیاتی برای دسترسی صحیح به این اسناد است. این امر باعث میشود مدیریت اسناد، بازیابی اطلاعات، امنیت و بایگانی آنها آسانتر و کارآمدتر شود.
در این مقاله با نحوه طبقهبندی اسناد اداری آشنا میشویم و به صورت گامبهگام و با زبانی ساده به موضوعات زیر میپردازیم: معرفی انواع رایج اسناد اداری در سازمانهای ایرانی، روشهای متداول بایگانی و نگهداری آنها، اجزای اصلی نظام طبقهبندی اسناد و پروندهها، ارائه نمونه سند اداری (به همراه محل درج تصویر و متن نمونه)، و در نهایت اشاره به استانداردها و بخشنامههای رسمی مرتبط با طبقهبندی اسناد در ایران. هدف این مقاله کمک به کاربران برای درک بهتر روند دستهبندی و آرشیو اسناد اداری است. با ما در سماتوس همراه باشید.

انواع اسناد اداری
در یک تقسیمبندی ساده میتوان گفت انواع اسناد اداری به دو دسته تقسیم میشوند:
- اسناد کوتاهمدت (روزمره مانند فرمهای ساده درخواست مرخصی یا گزارشهای روزانه) برای کارهای فوری و کارکنان عادی استفاده میشوند و پس از انجام کار از درجه اهمیت ساقط میشوند؛
- اما اسناد بلندمدت (مانند قراردادها یا اساسنامهها) ماهیت دائمی داشته و برای سیاستگذاری و اهداف کلی سازمان اهمیت دارند.
همچنین طبق تجربه کاری، اسناد اداری بر اساس موضوع یا حوزه مربوط (مالی، مهندسی، اداری ستادی، منابع انسانی و غیره) در سیستمهای اتوماسیون اداری مدیریت اسناد دستهبندی و آرشیو میشوند. از این رو آشنایی با انواع مختلف سندهای اداری اولین گام در طبقهبندی و بایگانی صحیح آنها است.
از نظر موضوع و کارکرد، اسناد اداری را به گروههای مختلفی میتوان تقسیم کرد:
- اسناد مالی: شامل قراردادها، تفاهمنامهها، پیشفاکتورها، اسناد مناقصه، صورتحسابها و سایر مستندات مرتبط با تراکنشهای مالی سازمان است؛ مثل قرارداد تامین کالا، فاکتور خرید، پیشفاکتور فروش.
- اسناد پروژه و فنی: شامل مدارک مرتبط با پروژههای مهندسی و فنی، مانند برنامه زمانبندی پروژه، نقشههای فنی، مشخصات فنی و گزارشهای مهندسی. این اسناد دارای کد دیسیپلین (گروه تخصصی) و شماره پروژه هستند.
- اسناد منابع انسانی: مانند پرونده پرسنلی کارکنان، احکام کارگزینی، گزارشهای عملکرد و سوابق رفاهی. این اسناد شرایط فردی و شغلی هر کارمند را شرح میدهند.
- اسناد ستادی/اداری داخلی: شامل نامهها و مکاتبات داخلی واحدهای سازمانی (مثل منابع انسانی، مالی، اداری)، صورتجلسههای جلسات داخلی، بخشنامهها و دستورالعملهای درونسازمانی. این اسناد معمولاً مربوط به هماهنگی و اداره امور درون سازمان هستند.
- گزارشها و مستندات آماری: گزارشهای ماهانه یا سالانه عملکرد، آمار فروش، گزارش مالی و سایر مستنداتی که روندها و ارقام عملکرد سازمان را ثبت میکنند.
- اسناد رسمی و قانونی: شامل بخشنامههای دولت، ابلاغیههای مقامات بالادستی، آییننامهها و دستورالعملهای رسمی که از سوی مرجع قانونی صادر میشوند. این اسناد دارای شکل و محتوای رسمی و قالبهای مشخصی هستند.
- اسناد ایزو و نظارتی: اسنادی که برای دستیابی به استانداردهای ISO یا ممیزیهای داخلی تهیه میشوند، مانند فرمها و رویههای کیفی. فرمها نوعی سند مهم اداری هستند که قالب ثابت و فیلدهای خالی دارند و برای درخواستها و گزارشهای همسان استفاده میشوند.
- سایر اسناد عمومی: نامههای اداری رسمی (اعم از درونسازمانی و برونسازمانی)، فرمهای درخواست و سفارش، یادداشتهای داخلی، و اسناد پشتیبانی مانند رسیدها و کپی مدارک.

بیشتر بخوانید: نامه اداری چیست؟ + ویژگی و انواع نامه اداری
روشهای بایگانی اسناد در ادارات
بایگانی اسناد شامل مجموعه اقداماتی است که از لحظه صدور سند تا جایگاه نهایی نگهداری و بازیابی آن را شامل میشود. در ایران معمولاً روشهای زیر برای آرشیو اسناد به کار میرود:
- تقسیمبندی بر اساس گروههای موضوعی یا واحدهای سازمانی: ابتدا اسناد را به گروههای اصلی (مانند پرسنلی، مالی، آموزشی، مهندسی و غیره) تقسیم میکنند. هر گروه موضوعی ممکن است زیرپوشههای بیشتری داشته باشد (مثلاً زیرمجموعه منابع انسانی میتواند شامل «استخدام»، «انتقالات»، «خروج از خدمت» باشد).
- شمارهگذاری و کدگذاری: هر سندی در هنگام صدور یا بایگانی یک «شماره پرونده» یا «کد راهنما» خاص دریافت میکند که معمولاً شامل سال، گروه موضوعی و شمارۀ مسلسل است. به این ترتیب میتوان بر اساس شمارهگذاری اسناد را مرتب و بازیابی کرد.
- ترتیب زمانی: پس از تنظیم پروندههای اصلی، اغلب اسناد هر پرونده به ترتیب تاریخ چیدمان میشوند. معمولاً اولین صفحه شامل سند اصلی صادره (مانند نامه یا فرم اصلی) و سپس پیوستها و پاسخهای بعدی قرار میگیرد.
- استفاده از پوشه و فایل: اسناد مرتبط در یک پوشه فیزیکی (زونکن، فایل، یا پوشه مقوایی) نگهداری میشوند. رعايت اصول تشکیل پرونده ضروری است؛ یعنی هر پرونده مجموعه اسنادی باشد که «یک وجه اشتراک خاص» مانند موضوع یا نام داشته باشند. این وجه اشتراک ممکن است «موضوع» پرونده باشد (در پروندههای موضوعی) یا «نام شخص/واحد» (در پروندههای اسمی).
- بایگانی سری و محرمانه: اسناد طبقهبندیشده (سری یا محرمانه) باید مطابق مقررات حفاظتی ویژه نگهداری شوند. مثلاً طبق آییننامه دولت مصوب ۱۳۵۴، اسناد دارای طبقات کاملاً سری، سری، فوق محرمانه و محرمانه تعریف میشوند که روش نگهداری هر طبقه (صندوق امن، اتاق قفلشده و غیره) مشخص شده است.
- بایگانی الکترونیکی (اتوماسیون اداری): امروزه در کنار بایگانی سنتی، بسیاری از ادارات از سامانههای مدیریت الکترونیکی اسناد استفاده میکنند. نرمافزارهای اتوماسیون اداری زیرسیستم مدیریت اسناد دارند که مراحل اسکن، دستهبندی (برچسبگذاری موضوعی، واحدی و …) و ذخیره اسناد را دیجیتالی میکنند. به طور مثال در سیستمهای مدرن میتوان قالبهای از پیش تعریفشده (مثل فرم حکم کارگزینی یا قرارداد) را ایجاد و اطلاعات سند را یا با اسکن مستندات و یا به صورت دستی وارد نمود، سپس اسناد را در پوشهها و درختوارههای مجازی مرتب کرد.
به طور خلاصه، در سازمانهای ایرانی برای بایگانی اسناد معمولاً از ترکیبی از روشهای موضوعی (طبقهبندی بر اساس واحد یا موضوع)، زمانی (شمارهگذاری و تاریخ) و الفبایی یا عددی استفاده میشود. استفاده از پوشه و زونکن برای هر پرونده و ثبت مشخصات کلیدی (مانند موضوع، تاریخ، ارجاع، واحد صادرکننده) روی جلد پرونده معمول است. در عمل، بایگانی دقیق اسناد نیازمند تدوین دستورالعمل داخلی یا استفاده از نرمافزارهای آرشیو مستندات است تا اسناد به سهولت بازیابی شوند.

بیشتر بخوانید: مینوت نامه اداری چیست؟
نمونه کمد بایگانی اسناد
در تصویر پایین یک جعبه کمد اسناد اداری نشان داده شده است که برای نگهداری انواع سند (خصوصا محرمانه) استفاده میشود. اسناد هر گروه موضوعی در پوشههای جداگانه دستهبندی و در چنین جعبههایی نگهداری میشوند تا از پراکندگی و آسیب دیدن آنها جلوگیری شود. بسته به میزان نگهداری لازم و حساسیت اسناد، ممکن است از بایگانی معمولی (قفسه و فایل معمولی) یا بایگانی امن (صندوق نسوز) استفاده شود. این مدل به قفل اثر انگشت مجهز است.

اسناد اداری بر چه اساسی طبقه بندی میشوند؟
در نظام طبقهبندی اسناد و پروندهها، چند عنصر کلیدی وجود دارد که به سازماندهی بهتر کمک میکند:
- عنوان و موضوع سند: هر سند باید یک عنوان (موضوع) مشخص داشته باشد که محتوای کلی آن را نشان دهد. این موضوع معمولاً در قسمت «موضوع» نامه یا در ابتدای هر فرم یا گزارش نوشته میشود.
- شماره و تاریخ: اسناد عموماً دارای یک شماره ارجاع و تاریخ هستند. شمارهگذاری (شماره اداری) کمک میکند تا اسناد در زنجیره مرجع مشخص و متمایز شوند. تاریخ تنظیم سند نیز مبنایی برای ترتیب زمانی بایگانی و بازیابی سریع است.
- واحد صادرکننده و گیرنده: مشخصات واحد یا شخص فرستنده و گیرنده سند (مانند نام سازمان، دپارتمان یا نام فرد) برای طبقهبندی بر اساس واحد سازمانی اهمیت دارد.
- طبقهبندی حفاظتی (سری/محرمانه): اگر سند محرمانه یا سری باشد، برچسب طبقه امنیتی آن ثبت میشود (مثلاً «کلاً سری»، «سری»، «خیلی محرمانه» یا «محرمانه»). طبق آییننامه، این برچسب در صدر و ذیل تمام صفحات درج میشود.
- کد یا ردهبندی موضوعی: برخی سازمانها برای تسهیل بازیابی، به هر سند یک کد طبقهبندی موضوعی اختصاص میدهند؛ مثلاً سیستم چهاررقمی که رقم اول گروه اصلی (مثلاً «۱» مالی، «۲» انسانی)، رقم دوم زیرگروه و دو رقم آخر شماره مسلسل سند را نشان میدهد. این کد بر روی سربرگ یا برچسب پوشه نوشته میشود.
- مسئول پرونده (دبیرخانه): در سیستم اداری معمولا واحد دبیرخانه یا بایگانی مسئول تعیین دستهبندی نهایی و شمارهگذاری اسناد است. طبق قانون، مسئول تهیه سند میتواند پیشنهاد طبقهبندی کند، اما مسئولیت نهایی و تایید آن با مدیر بالاتر است.
همانطور که در منابع مطالعاتی آمده، اسناد ممکن است با توجه به موضوعاتشان یا سایر خصوصیات مانند نوع سند، نویسنده، سال صدور و غیره طبقهبندی شوند. به عبارت دیگر، یک سند اداری را میتوان بر اساس موضوع آن (مثلاً «دستورالعمل خرید»، «گزارش مالی»، «صورتجلسه جلسه هیأت مدیره»)، بر اساس قالب یا فرم آن (نامه، فرم، قرارداد)، یا بر اساس ویژگیهای ساختاری مانند تاریخ و شماره، در یک پرونده مشخص جای داد. در عمل، ترکیبی از این خصوصیات (موضوع و مرجع و تاریخ) در تعیین محل نهایی پرونده در بایگانی نقش دارند.

بیشتر بخوانید: شیوه نوشتن نامه اداری
نمونه سند اداری (نمونه تکمیلشده)
بهعنوان مثال، در تصویر زیر یک نمونه نامه اداری نشان داده شده است. در یک سند اداری واقعی معمولاً قسمتهای زیر وجود دارد:
- سرنامه/لوگو سازمان: که نشانی و نام سازمان را دارد
- شماره و تاریخ سند
- عنوان موضوع
- متن اصلی
- امضا/مهر
هر بخش باید طبق دستورالعملهای اداری تنظیم شود. در عمل، یک نامه اداری رسمی میتواند شامل اطلاعاتی از قبیل شرح خدمت مورد درخواست، جدول زمانبندی پروژه، دستور العمل فنی یا هر موضوع مرتبط با وظایف سازمانی باشد.


بیشتر بخوانید: صفر تا صد نحوه نامه نگاری در اتوماسیون اداری
استانداردها و رویههای طبقهبندی اسناد در ایران
در ایران نظام طبقهبندی اسناد، تابع قوانین و آییننامههای دولتی و بخشنامههای سازمانی است. قانون تاسیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی مصوب ۱۳۴۹، یکی از اسناد پایهای در این حوزه است؛ طبق این قانون، سازمان اسناد موظف است دستورالعملها و ضوابط لازم برای سازماندهی، ثبت و نگهداری اسناد وزارتخانهها و موسسات دولتی را تهیه و ابلاغ کند. به عبارت دیگر قوانین مصوب این سازمان شامل تعیین معیارها و استانداردهای لازم برای نظمبخشی به اسناد و پروندهها است.
بخشنامهها و دستورالعملهای داخلی هر سازمان نیز مبنای متداول دیگری برای طبقهبندی است. بهطور مثال، وزارتخانهها و شرکتهای دولتی معمولاً فرمها و کدهای استاندارد طبقهبندی اسناد را در دستورالعملهایی تدوین میکنند. این دستورالعملها میتوانند شامل گروهبندی موضوعی اسناد (معمولاً با طبقههای ۳-۶ رقمی) و زمان نگهداری اسناد باشند. پیروی از این رویههای سازمانی کمک میکند تا روند دسترسی، مرجعنویسی و بازیابی اسناد به شکلی هماهنگ انجام شود.
به طور خلاصه استانداردهای طبقهبندی اسناد در ایران مبتنی بر قوانین ملی و بخشنامههای سازمانی است. به عنوان مثال، قانون موسسه اسناد ملی تأکید میکند که معیارهای طبقهبندی باید توسط شورای عالی اسناد تعیین و ابلاغ شوند. در عمل، یک سازمان معمولاً آییننامه داخلی یا دستورالعمل اداری دارد که ضوابط تفصیلی طبقهبندی (شامل کدگذاری موضوعی و مدت نگهداری هر گروه اسناد) را تعیین میکند. رعایت این استانداردها علاوه بر تطابق با الزامات قانونی، موجب تسهیل گردش مکاتبات و حفظ امنیت اطلاعات نیز میشود.
جمع بندی
در این مقاله به آموزش نحوه طبقهبندی اسناد اداری پرداختیم و آموختیم طبقهبندی اسناد اداری به معنای سازماندهی و دستهبندی درست مستندات سازمانی است. در ابتدا انواع اسناد اداری را مرور کردیم؛ از اسناد روزمره کوتاهمدت (فرمها، نامههای عادی) گرفته تا اسناد بلندمدت و کلان (آییننامهها، قراردادها و صورتجلسهها). سپس روشهای رایج بایگانی اسناد در ادارات ایرانی را بررسی کردیم: شامل طبقهبندی موضوعی، شمارهگذاری و تاریخگذاری، و حفظ اسناد در پوشه و فایل بر اساس اصول تشکیل پرونده.
دیدیم که هر سند از اجزایی مانند عنوان، شماره، تاریخ، واحد صادرکننده و برچسب محرمانگی تشکیل میشود که مبنای نظام طبقهبندی را شکل میدهند. در پایان نیز به استانداردهای رسمی اشاره کردیم؛ از قانون تاسیس سازمان اسناد کشور تا آییننامههای طبقهبندی اسناد محرمانه، که چارچوب قانونی و رویهای نظمبخشی به اسناد را تعریف میکنند. با استفاده از این مفاهیم و دستورالعملها، کارکنان اداری میتوانند اسناد سازمان را به روشنی دستهبندی و نگهداری نمایند، به طوری که دسترسی سریع و ایمن به اطلاعات ممکن شود. در صورت نیاز به مشاوره، با مشاوران ما در سماتوس تماس بگیرید.
بیشتر بخوانید: دبیرخانه چیست؟ تعریف، شرح وظایف، انواع و مزایا
سوالات متداول
- اسناد اداری را میتوان به دو گروه کلی کوتاهمدت (مثل فرمها و نامههای روزمره) و بلندمدت (مثل آییننامهها، قراردادها) تقسیم کرد. همچنین بر اساس موضوع میتوان آنها را به دستههایی نظیر اسناد مالی، اسناد مهندسی، منابع انسانی و اسناد ستادی تقسیم نمود.
بایگانی اسناد مجموعه اقدامات لازم برای مرتب کردن و نگهداری اسناد از لحظه صدور تا بازیابی است. در ادارات معمولاً اسناد را ابتدا با موضوع و واحد مربوطه دستهبندی، سپس شمارهگذاری و تاریخگذاری میکنند. اسناد در پوشههای مشخص نگهداری و به ترتیب زمانی مرتب میشوند. در ادارههای مدرن امکان بایگانی الکترونیکی از طریق سامانههای مدیریت مستندات وجود دارد.
نظام طبقهبندی اسناد شامل عناصری مانند عنوان یا موضوع سند، شماره ارجاع، تاریخ صدور، واحد صادرکننده و گیرنده و برچسب امنیتی (سری/محرمانه) است. هر سند بر اساس این مشخصات در یک پرونده مربوط به خود قرار میگیرد.
پرونده مجموعهای از اسناد مرتبط است که یک وجه اشتراک خاص (موضوع یا اسم) دارند و در یک پوشه کنار هم نگهداری میشوند. به طور مثال، پرونده یک پروژه مهندسی شامل نقشهها، گزارشها و صورتحسابهای همان پروژه خواهد بود که همگی به یک موضوع واحد مربوطند.
استانداردهای مربوط به طبقهبندی اسناد در ایران در قوانین و آییننامههای رسمی تدوین شده است. قانون تاسیس سازمان اسناد کشور (۱۳۴۹) تنظیم ضوابط طبقهبندی و نگهداری اسناد را بر عهده سازمان اسناد گذاشته است. همچنین آییننامههای دولت، مانند «طرز نگاهداری اسناد سری و محرمانه دولتی» (۱۳۵۴)، طبقات حفاظتی و روشهای نگهداری اسناد محرمانه را تعریف کرده است. هر سازمان نیز معمولاً بخشنامهها و دستورالعمل داخلی خود را برای کدگذاری و مدت نگهداری اسناد صادر میکند.