پروژههای مختلف برای این ایجاد میشوند که بتوانند به اجرای استراتژیها و اهداف سازمان کمک کنند. اگر اینطور نباشد، پروژهی مورد نظر نباید وجود داشته باشد. مگر اینکه بهطور خاص بهعنوان یک راهکار تاکتیکی کوتاه مدت برنامهریزی شده باشد. اما راهکارهای تاکتیکی کوتاه مدت برای سازمان بسیار خطرناک هستند.
مدیران از این راهحلها برای حل مسائل فوری استفاده میکنند. سپس توجه آنها به مسائل دیگر معطوف میشود. در نتیجه آنها دیگر هیچگاه زمان لازم برای تمرکز مجدد بر مسئلهی اصلی را نمییابند و در تلهی رشتهای از راهکارهای تاکتیکی گیر خواهند افتاد. که این امر در طول زمان به چالش عمده ای تبدیل خواهد شد.
استراتژی سازمان تنها زمین مشترکی است که تضمین میکند که همهی افراد در پروژههای مختلف به سوی اهداف یکسانی گام برمیدارند.